Dağ mı desem seni anlatırken yoksa dağı sarsarak yaran nehre mi seni benzetsem? Anamdır anlattığım anamdır anlatamadığım. Tülbendine dua ve gurbet işleyip gözlerini tevekkülle dağların ardına yatıran çınar. Seni anlatmaya böyle başlayacağım ve sözlerin yetmediği yerde yardıma yağmurları çağıracağım. Sen geceleri beklerdin seni beklerdi teheccüdler. Mevsimler değişir değişmezdi geceler.Hayat çatlak avuçlarından sızardı dudaklarıma. Ak bir nehir olurdu bedenimde ben beşiğimde gurbet ezgileriyle büyürken. Anam içindir seçilmiş sözlere bunca yalvardığım,anamdır anlattım sandıkça yarım bıraktığım. Küçük bir çocuk gibi her gece korkak kentlerden kaçıp kucağında ağladığım. Bir dağ görsem erişilmez ya da dev gemileri kucaklamış okyanus kavuştum der sarılırım kollarım yetmez.Gözlerim ilişir gökte beyaz bir buluta anne diye bağırırım beni işitmez. Bir çocuk anne dese sokakta ben şehirde seni ararım. Çocuklu bir anne ölse çocuk olur sana sen olur çocuğa ağlarım.Seni seni beyaz kuş tüyüne benzetsem Akdenizliği anlatırken imbat desem ve seni bütün anneler adına bütün çocukları senin adına sevsem.