Ayağı tozunu sürme çekelden gözüme cânım Görünür oldu her gâhî gözüme vech-i cânânım Niçin sevmeye cân anı ki anda buldu cânânı Yıkıldı kal’a-i fikrim yapıldı dînim îmânım Çü bildim vech-i cânânı kamuda sezdim Allah'ı Fenâyem Hakk'da vallâhi ne bilim kaldı ne dânım Ki bildim cümle Hakk imiş arada gayrı yok imiş Be-külli anda gark imiş ne ben vârım ne irfânım Buluşdu bir ten ü bir cân bu mülkü etdiler seyrân Niyâzî'den görünen ol ben ancak ad ile sânım