Harâb oldu yerim yurdum otağım Gözüm yaşı ile söndü ocağım Karardı bahtıma döndü çerâğım Gülüm soldu yıkıldı nahl-i bâğım Felek bu gülşenin gâyrı safâsı Senin olsun bana yok iktizâsı

Hasret odu yaktı ciğerim ey ruh-i âlim Bir kerre benim hâlimi sormazsın a zâlim Günden güne efzûn oluyor dilde melâlim Bir kerre benim hâlimi sormazsın a zâlim

Usandırdım mı âyâ gül cemâli arz-ı hâlimle Dil sana hayran can sana kurban Ey şeh-i devrân gel efendim Kalıp ümmîdsiz âvâre yine mecnûn misâl oldum

Olsa âlem reşk-i gülzâr-ı irem Üstüne gül koklamam ey gonca-fem Günde bin fasl-ı bahâr erse o dem Üstüne gül koklamam ey gonca-fem

Bekledim yıllarca lâkin gelmedin ey nazlı yâr Sende Leylâ bende Mecnûn olmak istidâdı var Gelmesin eyyâm-ı hârın bitmesin artık bahar Sende Leylâ bende Mecnûn olmak istidâdı var

Geçti zahm-ı tîr-i hicrin, tâ dil-i nâ-şâdıma, Merhamet ey gamze-i câdû, yetiş imdâdıma, Öyle bî-hûş eyledin âzâr ile kim tâbımı, Gelmez oldu bir dahî lûtf-u kelâmın yâdıma, Meclis-i ehl-i sühande yek kalemdir bu gazel, Es’ad’ a söz var mı hüsn ü tâb-ı istidâdıma

Berdâr olalı zülfüne yâr fikr-ü hayâlim Râm etdi dili seng-i sitem ile o zâlim Artık siteme sabredecek kalmadı hâlim Tedbirde kusûr eylemedim gerçi ne çâre Râm etdi dili seng-i sitem ile o zâlim

Her Kimde Vardır Aşk İptilası Eksilmez Artar Derd-ü Belası Kanunu Aşkın Bu Muktezası Gamla Kurulmuş Sevda Binası

Hasret-i rûyinle giryân olduğum demdir bu dem Âteş-i aşkınla sûzân olduğum demdir bu dem Dîde-i insâf ile baksan n’olursun hâlime Şerhadâr-ı tîr-i hicrân olduğum demdir bu dem

Kul oldum bir cefa-kâre cihan bağında gül-femdir Mecâlim yokdur inkâre firakı bana mâtemdir Gönül sevdi o şeh-nazı tükenmez işve i nazı Güzellerin ser-efrazı eren vaslına hurremdir Ah cânım yâ le lel le le lel lel li vay te re li ye le lel le lel le lel li öm rüm ah

Terk Eyledi Gerci Beni Ol Mah-Cemalim Sayeste-i Vasl Etdi Gönül Mal-ü Menalim Firkatle Ciğer-Hun İdim Amma Kerem Etdin Gel Goncacığım Serv-Kadim Taze Nihalim

Beni ey gonca-fem bülbül sıfat nâlân eden sensin Hemîşe hem-dem-i sad nâle vü efgan eden sensin N’ola senden edersem hûn-ı nâ-hak-geştemi dâvâ Dem-â-dem bağrımı hasretle zîrâ kan eden sensin

Yandıkça oldu sûzan kalb-i şerer feşânım Oldu yine alevriz dağ-ı gamı nihânım Nâr-ı lehibi aşkın sûzânıyım anınçün Mahsul-i sûzidildir, sûzişlidir figânım

Açmıştı alevler gibi çehrendeki güller Sevdayla her yanda tutuşmuştu gönüller Ben miydim ona pervane ateş idi diller Sevdayla her yanda tutuşmuştu gönüller

Her bir bakışında neş’e buldum Ben gözlerinin esiri oldum Tir-i nigehinle ah vuruldum Ben gözlerinin esiri oldum