evda bahçemizin gülleri solmuş, Bülbüller terketmiş gülüm çaresiz.. Aşk dolu yüreğim sitemle dolmuş, Söylemez derdimi dilim çaresiz Gönlüme en güzel hisler dolsa da , Ruhum varlığınla hayat bulsa da , Dokunduğum her şey kalem olsada, Yazamaz derdimi elim çaresiz Çaresiz çaresiz elim çaresiz Çaresiz çaresiz elim çaresiz Farkketmez maziyi peşinden yansa Bilirim boşuna hepsi,de yansa Gönlümde sevginle bin yıl yaşlansa Sonunda gelecek sevgin çaresiz Gönlüme en güzel hisler dolsa da , Ruhum varlığınla hayat bulsa da , Dokunduğum her şey kalem olsada, Yazamaz derdimi elim çaresiz Çaresiz çaresiz elim çaresiz Çaresiz çaresiz elim çaresiz

Nasıl zor söyleyememek içimdekini Bilirsin süslü cümleleri hiç beceremem Nasıl kor dön diyememek içimde kilit Elinsin bir daha ismini hecelemem Adın gelmiyor hiç aklıma bu aralar Artık sayıklamıyorum seni uyanarak Nasıl körü körüne inanmışım bu yalana Bir gün pişman bakacaksın bu adama İçimden gelmiyor dur demek Nasıl zor sana bunları söylemek Sevmiyorsan eğer bırakırım ben de yakanı Benimki can çekişip ölmemek Her gün senden gidip dönmemek Gelmiyorsan hatıraları ben de yakarım