Şiir gibi bir ev Yeryüzünün en saadetli evi Efendimiz ve Aişe annemiz 11 kadının hikayesini anlatıyor annemiz Yemenli 11 kadının hikayesi Bu kadınlar bir araya gelmiş kocalarının hallerini anlatıyorlar Ama önce kesin söz veriyorlar Hiç birşey gizlemiyecekleri hususunda *** Ve birinci kadın başlıyor Benim kocam yalçın bir dağın başındaki zayıf bir deve gibidir Kolay değil ki çıkılsın semiz değil ki götürülsün Sert mizaçlı huysuz gururlunun birisidir *** İkinci kadın anlatır Ben kocamın kötü huylarını anlatmak istemem korkarım Eğer anlatmaya başlarsam Büyük küçük herşeyini söyleyip geriye hiç bir şey bırakmamam gerekir Bu da kolay değil vakit yetmez *** Sıra üçüncü kadındadır O da kocasını kötüler Benim kocamın boyu uzundur ama aklı kısa Konuşursam boşanırım Konuşmassam muallakta kalırım *** Dördüncü kadın kocasını över Benim kocam tihama gecesi gibidir Ne sıcaktır ne soğuk Ne korkulur ne de usanılır *** Söz beşinci kadındadır Kocam içeri girince pars Dışarı çıkınca arslan gibidir Bana bıraktığı ev işlerinden hesap sormaz *** Altıncı kadın anlatır Benim kocamda yedimi üst üste katlayıp yer Çok yer içtimi sömürür Yiyip içmekten başka bir şey düşünmez *** Yedinci kadın bir ah çeker Benim kocamın işi sadece beni dövmektir der Başımı yarar vücudumu yaralar Bunları yapmak için eline ne geçerse kullanır Sekizinci kadın kocasını tavşana benzetir Ve bir cümle ile anlatır Güzel kokulu bitki gibi hoş kokar *** Dokuzuncu kadın anlatır Benim kocam boylu postludur evi rahattır Ocağının külü çoktur Evi meclis gibi bir adamdır Misafir perverdir *** Onuncu kadın anlatır Benim kocamda maliktir Akıl ve hayalinizden geçen her hayra maliktir Onun çok devesi vardır Develer kesilmek üzere bekletilir *** Ve söz onbirinci kadındadır Söz Ümmü Zer'dedir Ebu Zer'in hanımı fakat Ebu Zer Rifari değil Söz ümmü Zer dedir *** Kocam Ebu Zer di amma ne Ebu Zer Ebu Zer beni Şıp denen bir dağ kenarında Bir miktar davarla geçinen bir ailenin kızı olarak buldu Kulaklarımı ziynetlerde doldurdu Beni hoşnut kıldı Kendimi bahtiyar ve yüce bildim Beni atları kişneyen develeri böğüren Ekinleri sürülüp daneleri harmanlanan Müreffe ve Mesut bir cemiyete getirdi Ben onun yanında söz sahibiydim Hiç azarlanmadım Akşam yatar sabaha kadar uyurdum Doya doya süt içerdim *** Bir gün Ebu Zer evden çıktı Her tarafta süt tulumlar yağ çıkarılmak için çalkalanmaktaydı Yolda bir kadına rastlar Kocam bu kadını sevmiş olacak ki beni bıraktı Onunla evlendi Ondan sonra bende bir başkasıyla evlendim Oda iyi bir adamdı Bu kocamda bana Ey Ümmü Zer ye iç yakınlarına ihsanda bulun derdi Buna rağmen ben bu ikinci kocamın bana verdiklerinin hepsini bir araya toplasam Ebu Zerin en küçük kapını dolduramaz Yemenli 11 kadının hikayesi bitmişti Efendimiz Aişe annemize gülümseyerek baktı Ey Aişe Ben sana Ebu Zer'in Ümmü Zer'e nisbeti gibiyim Şu farklaki Ebu Zer Ümmü Zer'i boşadı Ben seni boşamayacağım Biz beraber yaşayacağız *** Aişe annemiz Ya Resulullah dedi Beni nasıl seviyorsunuz? Efendimiz yine tebessümle cevap verdiler Ey Aişe İlk gün ki gibi kördüğüm gibi *** Şiir gibi bir ev Yeryüzünün en saadetli evi Yemenli 11 kadının hikayesi Efendimiz ve Aişe annemiz Yüzünde tebessüm gönlünde huzur Mutludur evin sahibesi Mü'minlerin şerefli annesi.

Kan ter içinde uykularından uyanıyorsan eğer her gece.. Yalnızlık sevgili gibi boylu boyunca uzanıyorsa koynuna.. Olur olmaz yere ıslanıyorsa kirpiklerin artık her şeye.. *** Anneni daha sık anımsıyorsan hatta anlıyorsan.. Kalbini bir mektup gibi buruşturulup fırlatılmış.. Kendini kimsesiz ve erken unutulmuş hissediyorsan.. İçindeki çocuğa sarıl, sana insanı anlatır.. *** Eller günahkar, Diller günahkar, Bir çağ yangını bu bütün.. Dünya günahkar.. *** Masum değiliz hiç birimiz..

Yolda bir sonbahar günü Yatarken buldular onu "Nerede senin evin?" dedi Bir adam ve birkaç kişi. Hıçkırıklar, hıçkırıklar. "Ben bir şey yapmadım." dedi "Valla ben yapmadım." dedi Doğduğuna pişman ettiler Yağmur gibi tokatlar yedi Kim bilir o ne coplar yedi Leyla, bir işçinin kızı Alnında simsiyah yazı Sokaklarda sabahladı Günlerce az mı ağladı Kalk Leyla; kalk, anlat her şeyi Kaç Leyla; kaç, kurtar kendini Yürü işçinin kızı Değmez eğme başını Hayat gülleden ağır Bunlar hem kör hem sağır Kalk Leyla; kalk, anlat her şeyi Kaç Leyla; kaç, kurtar kendini Kim vurduya gidenler de var Sürgünde ölenler de var Leyla gibi yananlar da var Bir gecede ne ocaklar söndü Bir gecede ne umutlar öldü Köyünden ettiler onu Sokaklara ittiler onu Sonunda yaktılar onu Kim bilir o kaç yıl yedi Ne yazık ki, ne yazık ki... Leyla, bir işçinin kızı Alnında simsiyah yazı Sokaklarda sabahladı Günlerce az mı ağladı Kalk Leyla; kalk, anlat her şeyi Kaç Leyla; kaç, kurtar kendini Yürü işçinin kızı Değmez eğme başını Hayat gülleden ağır Bunlar hem kör hem sağır Kalk Leyla; kalk, anlat her şeyi Kaç Leyla; kaç, kurtar kendini "Yazıyor, yazıyor! Bütün dünya yazıyor!" Kaçın polis geliyor. Herkes, her şeyi biliyor.

Bana kimse sormaz Atarlarken düğümü Ben bir dilsizim Silkemem ki yükümü Gözlerimde ürkeklik Kimse bilmez küsümü Çünkü adım kadın Dinletemem sözümü Çünkü adım kadın Bana herkes sahip Benim hiç hakkım yoktur Ben akıldan yoksun Ama vazifem çoktur Adem'in yediği elma Hep benden mi sorulur? Çünkü adım kadın Kadınım hükmüm yoktur Çünkü adım kadın Kadınım hükmüm yoktur Bana kimse sormaz Atarlarken düğümü Ben bir dilsizim Silkemem ki yükümü Gözlerimde ürkeklik Kimse bilmez küsümü Çünkü adım kadın Dinletemem sözümü Çünkü adım kadın Dinletemem sözümü Bana herkes sahip Benim hiç hakkım yoktur Ben akıldan yoksun Ama vazifem çoktur Adem'in yediği elma Hep benden mi sorulur? Çünkü adım kadın Kadınım hükmüm yoktur Çünkü adım kadın Kadınım hükmüm yoktur Çünkü adım kadın (kadın) Kadınım hükmüm yoktur

Karar verdim unutmaya Karar verdim ayrılmaya çekip gitsem buradan Gitsem çok uzaklara Çocuk gibi mutlu olsam Karar verdim unutmaya seni Karar verdim ayrılmaya Daha önce hiç kimse Hayatımda hiç kimse Incitmedi senin kadar Bir dargın bir barışık Aklım hep karmakarışık Yeter yeter üzme beni Acılarımı birer birer yakıp gideceğim Yine tam aşkın ortasından dalıp geçeceğim Geceleri günlere sayıp Kendi derdine yanıp Sen ağlarken ben güleceğim Acılarımı birer birer yakıp gideceğim Yine tam aşkın ortasından dalıp geçeceğim Geceleri günlere sayıp Kendi derdine yanıp Sen ağlarken ben güleceğim Karar verdim unutmaya Karar verdim ayrılmaya Çekip gitsem buradan Gitsem çok uzaklara Çocuk gibi mutlu olsam Karar verdim unutmaya Karar verdim ayrılmaya Çekip gitsem buradan Daha önce hiç kimse Hayatımda hiç kimse Incitmedi senin kadar Bir dargın bir barışık Aklım karmakarışık Yeter yeter üzme beni Acılarımı birer birer yakıp gideceğim Yine tam aşkın ortasından dalıp geçeceğim Geceleri günlere sayıp Kendi derdine yanıp Sen ağlarken ben güleceğim Acılarımı birer birer yakıp gideceğim Yine tam aşkın ortasından dalıp geçeceğim Geceleri günlere sayıp Kendi derdine yanıp Sen ağlarken ben güleceğim Acılarımı birer birer yakıp gideceğim Yine tam aşkın ortasından dalıp geçeceğim Geceleri günlere sayıp Kendi derdine yanıp Sen ağlarken ben güleceğim Acılarımı birer birer yakıp gideceğim Yine tam aşkın ortasından dalıp geçeceğim Geceleri günlere sayıp Kendi derdine yanıp Sen ağlarken ben güleceğim

Gücün var mı sevgilim? Derin sularda inci tanesi aramaya Cesaretin kaldıysa Hâlâ benle aşktan konuşmaya Söyle canım sevgilim Hayat bize oyun oynuyor olabilir mi? Yorgun gibi bir hâlin var Duyguların karışık olabilir mi? * Sil baştan başlamak gerek bazen Hayatı sıfırlamak Sil baştan sevmek gerek bazen Her şeyi, unutmak Sil baştan başlamak gerek bazen (Bazen) Hayatı sıfırlamak (Hayatı sıfırlamak) Sil baştan sevmek gerek bazen Her şeyi, unutmak