Hafız Osman Efendi, 1840 yılında Musul’da dünyaya gelmiştir. Bir yaşında iken annesini, daha sonra üvey annesinin zulmünden gözlerini yitirmiştir. Genç yaşında yeni imkânlar aramak için İstanbul’a gelmişti. Israrlı tabiatı, musikiye düşkünlüğü sebebi ile o dönemin ünlü musiki ustalarından Hoca Zekâi Dede, Bolahenk Nuri Bey ve Hüseyin Fahreddin Dede’den musiki dersleri aldı. Kısa sürede çok güzel Kur’an okuyan bir hâfız olmuştu. Aslen Arap olan Osman Efendi Türkçeyi de güzel konuşurdu. Ali Bey’den kanun dersleri almıştır. Üstün bir zekâya sahipti ve olağanüstü duyarlılıkta bir kulağı vardı. Bir eseri bir kez dinlemekle eksiksiz öğrenirdi. Camilere hutbe ve dua okur, bir yerde söylediklerini bir başka camide tekrar etmezdi. Mevlid ve ilahi okumakta da tanınmıştı. Ayasofya Camii’nde Kur’an okurken büyük bir kalabalık dinlemeye gelir, okumaya pest perdelerden başlar, gittikçe oktavlara perde perde yükselir, sonra aynı şekilde başladığı perdeye dönerdi. Onun hutbe okuduğu camiler dinleyicilerle dolup taşardı. Dini kültürü çok genişti ve Farsça bilirdi. Çok tiz bir sesi vardı. Dindışı mûsikiyi de iyi bildiğinden, bütün bir ramazan ayı boyunca Fevziye Kıraathânesi’nde Kemani Memduh Efendi, Kanuni Şemsi Bey ve hânende Karakaş gibi sanatkârlarla fasla çıkardı. Birçok devlet adamını ve varlıklı kimseleri iyi tanıdığından konaklarda yapılan özel mûsiki toplantılarına katılır; bu toplantılarda hanende Hüsameddin Bey, Hoca Ziya Bey, Hâfız Şevki Bey, Tanburi Cemil Bey, Hafız Osman Efendi ile mûsiki icra ederdi. Çok güçlü bir icrakârdı; usul ve makamdan asla şaşmaz, aynı ustalıkla kanun çalardı. Mûsikimizin nazari konularını Kâzım Uz’dan öğrenmişti. Son yıllarında Çenberlitaş’ta açmış olduğu kitapçı dükkanı, bir ticaret yeri olmaktan çok, tanınmış mûsikişinasların uğrak ve toplantı yeriydi. Bazı eserlerinin sözlerini kendisi yazmıştır. Ayasofya önünde isteyene mûsiki dersleri verirdi. Osman Efendi, Bağdat Mevlevihânesi’ne şeyh olarak gönderilmiş, bir otomobil kazası sonucu 1920 yılında seksen yaşında iken Bağdat’da vefat etti.