Sen öte bahçede açalı gülüm Bütün bülbülleri yandı içimin Dağıldı eczası sesin ahengin Güzelin lezzetin rengin biçimin Öpüp kokladığım ellerin gülüm Hayat ırmağıydı fidanlarıma Açardı yolumu anahtar sesin Gözlerin güneşti zamanlarıma Bir yetim çocuktur günlerim gülüm Seslerim kırıktır yatağım zindan N’olursun tezelden beni de çağır Al götür yanına sevdiğim aman

Bahçalarda Gül Gördüm Gülü Kırmızı Gördüm Bu Geceki Düşümde Sevdiğim Yari Gördüm Bahçasında Gül Açtı Bir Göründü Bir Kaçtı Bu Nasıl Sevda İmiş Buna Elalem Şaştı Bağlar Dolu Üzümdür Yarim İki Gözümdür Sanmaki Unutmuşum Gece Gündüz Sözümdür

Dört mevsimlik şu ömrümün çağında Felek baharımı kışa dönderdi Kar eksilmez şu gönlümün bağında Çevirdi çarkımı boşa dönderdi Bir anda karıştım aşkın seline Zarar geldi şu ömrümün gülüne Gazel düştü yaprağına dalına Gözlerimi kanlı yaşa dönderdi Garip Bektaş bir kararda durmadım Bu dünyanın devranını sürmedim Fidan diktim meyvasını görmedim Gören gözlerimi şaşa dönderdi

Düşlerim yol alır kara gözünde yar leyli leyli Düşmüşüm ya böyle aşkın eline yar aman aman Kış ayına döndüm ömrüm yazında Benliğim savrulur zülfün telinde yar leyli leyli *** Ateşim harlanmaz küller içinde yar leyli leyli Yalnız koma beni eller içinde yar aman aman Zaman akıp gider vakit kaçında Şu ömrüm savrulur yıllar içinde yar leyli leyli *** Divane gezginim derdim yardandır yar leyli leyli Şikayetim derdi bilmez kuldandır yar aman aman İnsanın yanlışı karanlıktandır Yar ışığım oldun kullar içinde yar leyli leyli