Kahrın sesi rüzgârı ağlatırsa içinde Gecenin omzuna koy titreyen düşlerini Ordadır âh çıbanı Ân gelip patlayacak yanardağlar ve ölüm Sen şimdi muallâkta bir vezir-i azam mı Yedikule bekleyen hünkâr mısın ülkende Kan revan yürüyüşler Nehir kokan bir mendil bırakmışsın göklere Bekliyorsun; bir tohum, bin bir umut ve sonsuz Bekliyorsun; gelecek haber güvercinleri Bekliyorsun; sokaklar dirilecek yeniden Bekliyorsun vefakâr perileri, cinleri *** Kendi parmaklarınla kafes yaptın kendine Avuçlarında Bâbil; mahkûmusun bozkırın Yılanlar arasından geçmelisin her akşam Ardın sıra kırılan kandillerin mahşeri Sonra bir dağ başında Sonra bir uçurumda Sonra zehir damıtan bir şehrin ortasında En ıssız günlerini yaşıyorsun kederin Bekliyorsun; baktığın her nokta kül ve ateş Bekliyorsun; su yüzlü güzelin dermanını Bekliyorsun; aykırı doğacak çölde güneş Bekliyorsun bir kahrın yaldızlı fermanını *** Hani o son durakta saray açıldı birden İki bembeyaz gülün yaprağıydı her sütun Başını yasladığın pervazlarda çiçekler Baygın kokularıyla sarmıştı denizleri Çığlıklar fırtınası İpek duruşlu suna Susturulan bir devin iniltilerinde kan Şimdi darağacında kuşku, sihir ve isyan Bir köşeye çekilmiş emanet bekliyorsun Hatıralar yurduna ihanet bekliyorsun Sanma ki pencereler sana meftun olacak Öteden hummalı bir işaret bekliyorsun