Sen gittin görmez oldum sen gittin duymaz oldum sen gittin dinmez oldum sen gittin bilmez oldum Gün artık söndü karanlık çöktü kapandı kapılar çekildi sürgü nedir üzerimdeki garip gürültü yoksa bugün benim doğum günüm mü elim dilim buz tutmuş rengim solmuş kaçınılmaz sonmuş hepside boşmuş aldanılmış dağılmış parçalanmış hepsi yalanmış dolanmış masalmış bulutların içinden kayıp gidiyorum giderken geçmişimi de anımsıyorum ve görüyorum hayatımın derinliğini tadıyorum özgürlüğün serinliğini bakıyorum İstanbul 'a gök yüzünden kopuyorum bedenimin zincirlerinden yalan dünyanızda yokum boşum artık ben yorgun oldu soldu ruhum çekip giderken... *** Şehir benim için sustu her yer puslu içimde bir korku yoksa bu kabus mu neden rengim soldu kabullenmek zordu aldatsada yaşam beni bu çıkmaz yoldu yolum ıssız yolum sonsuz sonum onsuz korkusuz değilim eğildim sorgusuz hayranlıkla seyrediyorum şimdi her yeri öncelerde göremediğim bir çok şeyi benim hayatımda her zaman sen vardın hayallerimde her zaman sen kaldın ruhum geri dönecek topraktan yeşerecek buzlar eridiğinde dağlar gezindiğinde o gün sana gelecek son gün sana gelecek her şeyin ötesinde ölümün nefesinde... ****