Durup düşünmeye zamanın olur mu? Yitirmeden anlamaz insan Sevdiklerin yolun sonunda Sarıl her fırsatında o insana Arkasından ağlayan olma Geri getirmez çok ağlasan da *** Durur, durur belki baş ucunda Annen baban kendi çapında Abin bile 47 yaşında Ömür, ömür sanki bir kara kutuymuş Gün gelince herkesin açılmış Ama sorarsan hep geç kalınmış *** Güzel günlerimizin bittiğini sanma Belki bir daha böylesi olmaz Ama her bi gün güzel aslında Yakın durmanın zor olduğu ortada Uzak olmak her zaman en kolay Ama en zoru yalnız olunca *** Uyur, uyur belki hep yanında İlk sevgilin kendi solunda Her hatıra asılı duvarında Ömür, ömür sanki bir kara kutuymuş Gün gelince herkesin açılmış Ama sorarsan hep geç kalınmış