O esrarlı yangına Bu can nasıl dayandı Sahile vurdu kalbim su yandı Kum dayandı Bir mum gibi eriyip aktı uykusuzluğum Ölüme başkaldıran dertli uykum dayandı Yurdumdan mahrum ettim dolaştırdım cen gibi Ruhumla Söndürdüm alev Sonra ruhum dayandı Kül oldu bir yiğidin figanıyla her umut Bülbülün küllerine konan ruhum dayandı Böylesi bir yangını görmedi nemrut bile Kaktüsün gölgesinde nazlı ahım dayandı Ahımdır zannederdim En belalı kıvılcım Kirpiğine dokunan Kanlı ahım dayandı bir damla su ver bana ey çöl bari sen küsme kalmadı hiç bir şeyim bak günahım dayandı Yenilgiler bir tufan gibi Çöktü üstüme Ülkem yıkıldı hey hak Orgugahım dayandı Köleleri her akşam Duman kıldı gözlerim Başıma taç ettiğim Padişahım dayandı İlk defa böylesine tutuştu Gök kuşağı Renklerim siyah oldu Ve siyahım dayandı Ondan başka ne varsa yandı Yandı sen ve ben Onu göreyim diye Kıblegahım dayan