Osmanlı İmparatorluğu’nda sosyal hayatın önemli bir unsuru olan tarikatlar, devlet tarafından himaye edilmişti. Ancak tarikat şeyhlerinin devlet idaresi ve idarecileri aleyhindeki söz ve fiilleri, mensuplarının artmasıyla potansiyel bir tehlikeye dönüşmeleri ve marjinal dini yorumlarla halkın inancına tesir etmeleri durumunda fiilleri yapanlar ağır şekilde cezalandırılmıştı