Niye öyle yüzün yerde Hataların aklında hep Ayıpların kusurların günahların aklında Öyle ki kendi yüzüne bakmaktan utanıyorsun. Utanıyorsun aynalardan, var olduğuna, nefes aldığına, yaşadığına Bunları hak ettiğine inanamıyorsun… Yüzün yok sanki güzel insanların yanında olmaya, Hele dostlarının yanında... Hatırla dostlarında çoğu kere hatasızlık bekledi senden. Sende kendinden hatasızlık bekliyorsun. Hata ettiğinde şaşırdın bu yüzden dostlarında şaşırdı elbet. Bir türlü yakıştıramadılar sana hatayı... Kim bilir küstüler de... Bilmeden hata etmiş olsan bile bağışlamak ta zorlandılar seni... Hele bak sen bile sen bile affedemiyorsun kendini... Yanlışından dönsen bile eskisi kadar sevemiyorsun kendini. Şimdi ki aklım olsaydı dün ettiklerimi etmezdim diyorsun yana yakıla... Oysa dün ettiklerini etmeseydin şimdiki aklın olmayacaktı ki. Anla ki hata ede ede öğreniyor insan, kırıp dökerek düşüp kalkarak sahici oluyor insan... Hata ettiğinde kendi gözünden düşüyorsun anlıyorum… Günahım kusurum var diye, ayıbım eksiğim var diye kendini kendine gözde olmaktan çıkarıyorsun. Şimdi dön dön yüzünü Rabbine, Rabbine dön... Bak, bak o ne diyor sana; Hata edebileceğini en başından biliyor... Hata edebilir olduğunu ısrarla söylüyor sana... Ah ki yarattığını bilmez mi Yaradan, yaratılan bilmese de Yaratan bilmez mi ki insan hep hataya kayar insan... Kusurların olabilir, ayağın kayabilir, dilin sürçebilir… Herkesten çok herkesten önce Rabbin söylüyor; Tutuyor elinden, tutuyor kalbinden 'haydi ayağa kalk diyor 'yeni bir beyaz sayfa açıyor sana "bağışlayacağını, günahlarını bir daha asla hatırlatmamacasına affedeceğine söz veriyor. Hatasızlık beklemiyor senden… Sadece hata bilmeni, sadece hatanı hata bilmeni istiyor... Ne güzel bir Rabbin var ki içini kavuran o sessiz pişmanlığı bile özür sayıyor... Şimdi yokla içindeki o yangını, o tarifsiz aleve bir bak, Bir daha bir daha bak içine bir daha bak kendini kendinden utandıran, Yüzünü aynalardan uzaklaştıran O YANGIN, O ATEŞ, O KÖZ İçten içe pişmanlığının sesidir. İçinden o içten pişmanlığın seni senden iyi bilen sana senden yakın olan Rabbin özür sayıyor. Özür diye kabul ediyor... Affediyor... Affederek seviyor... Seve seve affediyor... Üzülme Rabbin senden kusursuzluk beklemiyor ayıpsız olmanı hiç beklemiyor... Hadi çekme ayaklarını güzel yerlerden, Yüzünü çevirme güzel hüzünlerden... Kaldır yüzünü yerden… Kaldır yüzünü yerden