Hak Nebinin dilinde nifak sayılmış Emanete ihanet Tohum toprağa yavru yuvaya Yuva anaya emanet Şak şak olmuş toprak suya Su buluta emanet Yusuf kuyuya Mısır Yusuf’a emanet Hak Nebi mağaraya Medine Hak Nebi’ye emanet İbrahim ateşe İsmail bıçağa emanet Ne bıçak ne ateş ne kuyu Ne de mağara etmedi ihanet Asrın İbrahimleri sana emanet Arkadaş gel bir kor gibi yak sineni Çünkü hepsi Allah’a emanet İçine doğru derinleş Dibi görünmeyen bir kuyu ol Sakla Yusufları koynunda Yusuflar sana emanet Mağarada yılan olma Güvercin gibi vefalı Örümcek gibi tehlikelere perdedar ol Mağara gibi al Muhammedileri al yedi genci Al bütün bir gençliği *** Sümeyra Hak Nebi’yi evlatlarına emanet etti Sakın ona bir şey olursa eve dönmeyin dedi Donmeden emanete sahip çıkmayacaklarını anlayınca Vazgeçtiler eve dönmekten Evlerinden çıkmayanlar neyin emanetçisi acaba! .. *** Bilecik istasyonunda yaşlı ana Oğlunu cepheye uğurlarken Oğlum Babanı Dimetoka’da, dayını Şipka’da Ağabeyini Çanakkale’de kaybettim Sen benim son yongamsın Sen de dönmezsen ben Allah’a emanet-im diyordu Git sen de git Minareler ezansız Camiler Kur’ansız kalacaksa Sen de git Ezan, vatan, Kuran kime emanet *** Cafer-i Tayyar şehit olmuştu Hak Nebi geldi Yetimlerin başını okşadı ve ağladı Baş okşayan kim, gözyaşı kime emanet! Cephede kanlar içinde son anlarını yaşarken Vücudundan kanlı kurşunu çıkarıp Arkadaşım Memiş –Şunu al! Oğluma emanet et! Ben sağ yaşadığım müddetçe görevimi yaptım. Senden de bunun hakkını vermeni istiyorum dediğimi ilet. Mukaddes kurşun kime emanet *** Sütçü imamın iki bacımızın yaşmağını aldılar diye Maraş’ı kana buladığı Senin şuurun kime Yaşmak kime emanet *** Şair Hazreti Amine’ye -Ey Ebva’da yatan ölü bahçende açtı Dünyanın en güzel gülü- derken Bahçe kime gül kime emanet Bilaller dem tutan bülbüller nerde Arkadaş gül de bülbül de Bağ da bahçıvan da Ateş içindeki İbrahimler Kuyudaki Yusuflar Şu gerideki isimsiz kümbet Şu ilerdeki ıssız mabet Unutma! sakın unutma Hepsi. *** Sana emanet