Memleketim, memleketim, memleketim Ne kasketim kaldı senin ora işi Ne yollarını taşımış ayakkabım Son mintanın da sırtımda paralandı çoktan Şile bezindendi Sen şimdi saçımın akında Enfarktında yüreğimin Ve alnımın çizgilerindesin Memleketim, memleketim, memleketim Yine cisil cisil mi yağıyor yağmur uzun sokağın taşlarına? Ganita′nın kayıklarında martılar gizliden gizliye öpüşüyorlar mı? Deniz kokulu kentimi düşünüyorum Orhan Veli'nin İstanbul′una inat Anıların şehrini düşünüyorum ayrılıkların ötesinde bir yerden Taşbaşı'nın dar sokağından denize inen simitçinin ve Hamsicinin sesi geliyor Tavada cızır cızır öten tereyağının kokusuna Meydanındaki limoncunun tablasına bir hoş olmuşum Deniz kokulu kentimi düşünüyorum Orhan Veli'nin İstanbul′una inat Varsın yağsın yağmur cisil cisil üstüne Ellerin cebinde ya, yürüyorsun ya o şehrin sokaklarında Yağmurdan sana ne? Yürüyüp gitmeli limana Oradan da mendireğe, ta ucuna kadar Ve çökmeli bir taşın üstüne Ama karayel patlamış, fırtına varmış Dalgalar adam boyuna geliyorlarmış, ıslanıyormuşsun Vakit de akşamlardan bir akşammış, sana ne? Kalkanoğlu′nun pilavını, Mehmet Salih'in çayını Bodos′un meyhanesini, Gülbahçe'nin dönerini Ve pazar sabahlarının vazgeçilmez peynirlisini çekiyor canım Deniz kokulu kentimi düşünüyorum Orhan Veli′nin İstanbul'una inat Yeşilin bin tonunu koynunda barındıran Yüce karlı dağların bile selam durduğu o güzelim şehre İstanbul′un soğuk ve çirkin akşamlarından binlerce sevgi Meydandan kalktık mıydı saate varmaz Hamsiköy'deyiz Konakoğlu'nda oturur, baş başa sütlaç yeriz Nara Burnu′ndan eser bir rüzgâr, olur içimiz tertemiz Bu sene gidemiyorum, seneye birlikte gideriz